restaureren of conserveren?

[Lolle]

Deze vraag komt regelmatig terug op het forum.
Kort geleden las ik een artikel over een Engels museum met motorvoertuigen. Tot voor kort werden voertuigen die in de collectie werden opgenomen compleet gerestaureerd. De laatste jaren is men daarop terug gekomen. Ze constateerden dat hun voertuigen er strakker en glanzender uitzagen dan ze ooit geweest waren. Ze waren mooier dan in de folder om zo maar te zeggen. De oldtimers werden gespoten met moderne lakken met een veel grotere glans dan de lak van 75 jaar geleden. Ook werden vernikkelde onderdelen voorzien van een veel meer glimmende chroomlaag. Tegenwoordig vind men daar dat een voertuig van 75 jaar oud er ook oud mag uitzien en men is overgegaan op conserveren. Eigenlijk hadden ze spijt dat ze zoveel gebruikssporen hadden vernietigd. Hoe ze dat conserveren precies doen wordt niet helemaal uitgelegd maar het komt er op neer dat de onderdelen gedrenkt worden in olie zodat dit kan doordringen tot in de poriën en in de roest. Vervolgens werd de roest zoveel mogelijk verwijdert.
Zelf ben ik ook meer van het conserveren dan het restaureren. Al ver voordat ik met brommertjes begon kwam ik regelmatig op oldtimer evenementen. De landbouwvoertuigen die daar rondrijden zijn vaak veel mooier dan ze ooit zijn geweest. Vaak ook nog mooier dan de dealer ze afleverde. Ik ben zelf opgegroeid tussen de tractoren en landbouwmachines op het platte land maar ik kan mij niet herinneren dat ze zo glommen. Ik vind de geleefde voertuigen dan ook veel mooier.
Even terugkomend op het conserveren. Zelf poets ik de onderdelen met fijne skochbritte met rijkelijk WD40. daarna poetsen met commandant. Vervolgens zet ik de chroomdelen in de vaseline en de gelakte delen in de autowas. Ik heb mij laten vertellen dat je ook kunt conserveren met gekookte lijnolie maar dat dit als nadeel heeft dat het plakkerig blijft.

Graag zou ik zou ik willen weten hoe jullie oude lak en chroom conserveren.
Lolle

[GROENEKAN]

Interessant en goed verhaal Lolle. Ben het met jou en het Engels Museum eens.

Ik heb mijn brommers gepoetst met Commandant 4 en 5 en in de was gezet. Voor onderhoud gebruik ik nu poetsmiddel van de Action dat een beetje cleanert en in de was zet. Liefst poetsmiddel in de kleur zwart - soms moeilijk verkrijgbaar maar dan heb je geen last van witachtige was-restanten en bovendien laat dat spul maar zitten in onmogelijke kieren en gaten. Is een goede bescherming.

Soms gebruik ik voor het snelle resultaat Kroon poetsoli. Deed mijn fietsenmaker 50 jaar geleden ook als hij in 10 minuten een fiets er weer mooi bij wilde laten staan.

Gr. Joop

[mobydilz]

Leuke discussie,
Van oudsher ben ik ook van de school van terug naar fabrieksnieuw, technisch OK en heel weinig rijden.
Na 3 keer restaureren heb je zo geen brommer meer over. Bij iedere restauratie haal je materiaal weg
en wijk je af van originele constructies.
Goed bewaren, droog opslaan en en bijhouden is ook voor gerestaureerd materiaal noodzakelijk.
Alles wat doorrot is veelal verloren.
Hoe slechter de toestand des te betere smoes om het object grondig aan te pakken.
Bij weinig gebruikt origineel spul moet je niet meer dan poetsen, tectyleren en vaseline aanbrengen.
Maar wat te denken van dunne biesjes, transfers en stickers die verdwijnen vanzelf.
Daar smeer ik dus blanke lak over om ze niet te verliezen.
Ik geef ook toe , dat ik dol ben op een zeker patina (gebruikssporen en bederf), maar leun niet te lang
achterover, want dan sterven je spullen in schoonheid zoals ze dat in de 19e eeuw wel zeiden van kasteelruines.
Volgende spreker. . . . . . groet mobydilz

[ruudk]

Ook ik vind een goed geconserveerde of zelfs een doorleefde Moby veel mooier dan een flink gerestaureerd exemplaar (datzelfde kan ik overigens zeggen over dames, gniffel), al moet ik toegeven dat sommigen de kunst van het restaureren wel erg goed in de vingers hebben.
Ruud

[Lolle]

Ook ik vind een goed geconserveerde of zelfs een doorleefde Moby veel mooier dan een flink gerestaureerd exemplaar (datzelfde kan ik overigens zeggen over dames, gniffel), al moet ik toegeven dat sommigen de kunst van het restaureren wel erg goed in de vingers hebben.
Ruud

Ruud, jou dame is nog niet aan restauratie toe zoals ik ze afgelopen zomer heb gezien heb je haar goed geconserveerd met hier en daar een likje verf maar dat kwam volgens mij van het huis schilderen.
Wat je zegt over restaureren is i.d.d. waar, als ik het project van Mobydilz zie, petje af. Maar het is zonde om hem daarna weer in te zetten als transsport middel.
Hoe hou jij je collectie in Topkonditie Ruud?
Lolle

[mobydilz]

Tja voor restauratie-werk heb je een tikkeltje bouwvakkersmentaliteit nodig. Zeker met oog voor détail, maar
dat laatste kan je opbreken als je gedwongen bent knopen door te hakken.
Bij restauraties in de bouw wordt bouwhistorisch onderzoek verricht om zoveel mogelijk te begrijpen wat er
in de loop van eeuwen met een gebouw uitgespookt is aan verbouwingen. Zoiets verschijnt in een rapport en
waar mogelijk laat men dingen in het zicht die niet functioneel meer zijn, maar historisch zeer interessant.
Onze objecten zijn minder gecompliceerd gelukkig, maar ook voor ons geldt, dat je bij restauraties sporen uitwist.
Hoe meer je hecht aan patina en sporen uit vroeger tijd, hoe meer je de lust tot restaureren vergaat.

Maar als je besluit te conserveren hoe doe je dat het beste? Met was, vaseline en tecyl kun je heel wat bereiken,
maar metaalvernis over chroom met putjes blijkt ook goed te gaan. Zelfs heb ik de voornaaf van mijn gebruiks-gazelle
met Epifanes houtlak gedaan en ook dat houdt tot nu toe goed.
Bij mijn haast 20 jaar oude peugeot 306 met metallic lak kwam de blanke toplaag los en nadat ik die er helemaal
afgepeuterd had met scheermesjes, spoot ik er acryl op van Duplicolor. Het droogde dof op en werd na 3 maanden craquelée
en je kon het eraf vegen. In oktober heb ik het dak afgeschuurd en met Epifanes gerold. Het glanst en je hoort nog
van me hoe lang het houdt. . . .
het woord is aan ruudk en wie dan ook . .groet mobydilz

[MobyJet]

Ik zie ook liever een gebruikte brommer dan een foldermodel, zeker bij een mobylette.
Dus bij een gebruikte redelijke brommer: uit elkaar, poetsen/schoonmaken/invetten, rubbers en bussen e.d. vervangen, in elkaar en rijden maar!
En als het dan toch te slecht is, dan maar meteen mooi. Ik ben voorstander van "opbouwen zoals je zelf wilt", dus niet per se als model "zoals het hoort". Van die laatste zijn er al genoeg (wat ook juist goed is!), ik hou van origineel (alsin: uniek).

[ruudk]

Hoe hou jij je collectie in Topkonditie Ruud?

Ik gebruik voor het lakwerk dat in mijn geval meestal uit schellak bestaat (groene jaren '50 modellen) sinds een jaar of twee een door een Kaptein-dealer uit Groningen voorgeschreven "droge wassoort" en nooit meer water, zoals diezelfde dealer ook voorschreef. Ik zag eerder ook al dat water doffe sporen naliet. Maar dit geldt dus alleen voor die aparte cellulose-lak. Voor de zwarte modellen met "gewone" lak gebruik ik wat dunnere was, die van het merk Engelse Schildpad, omdat die wat makkelijker uitwrijft. Chroom doe ik ook met dunne was. Vaseline of vet gebruik ik eigenlijk nooit om lak of chroom mee te beschermen; stof blijft erop plakken en trekt weer water aan waardoor het toch weer gaat roesten (is mijn ervaring).
Ik rijd verder alleen met droog weer en probeer modder op de weg zoveel mogelijk te vermijden al is dat in het agrarisch gebied waar ik woon soms lastig.
Groet,
Ruud

[Ghost Writer]

Conserveren? steken jullie de gek met mij

[mobydilz]

Verklaar je nader Ghost Writer? md

[GROENEKAN]

Conserveren? steken jullie de gek met mij

ik vatte de grap o.i.d. ook niet

[australman]

Hoi,

Misschien dat Ghost Writer denkt dat met conserveren inblikken bedoelt wordt.
Werkt natuurlijk wel afdoende.
Ik heb ooit een dergelijke verpakking voor mijzelf op de puch gemaakt.

Hans

hans_puch001 (500x298).jpg

[mobydilz]

Jouw grap is duidelijk en nog een heel karwei geweest ook lijkt me.
Bij ghost writer proef ik meer een conservatisme, dat het vanzelfsprekend is, dat je
alles uit de kast haalt om een fabrieksnieuw resultaat te bereiken.
Maar ja dat kun je ook van argumenten voorzien of je bent een echte ghost writer. . . .
groet md

[Harrie]

Wat je zegt over restaureren is i.d.d. waar, als ik het project van Mobydilz zie, petje af. Maar het is zonde om hem daarna weer in te zetten als transsport middel.
Lolle

Ik denk eerder dat het ZONDE is, om een dergelijk mooi transportmiddel op een klamme zolder op te bergen.
Kijk dat je er zuinig op bent, is een goede zaak, maar stilstand doet een brommer ook geen goed.
Het is juist de kick om te laten zien dat we zoiets moois weer veilig op de weg kunnen krijgen.
Harrie

[Ghost Writer]

Zodra er geconserveerd moet worden met b.v. WD40 staat er schroot waar nog geen hond tegen aan wil zeiken.
Staat er een mooie Mobylette met lichte gebruikers sporen volstaat een goede wax en beperkt de liefhebber zich tot een excellente technische staat.

Een totaal gerestaureerde Mobylette is voor een enkeling weggelegd, die enkeling wil mooi en streeft naar perfectie, kijkt naar NOS onderdelen en hebben iets met hun Mobylette, een assortiment aan slijtage onderdelen hebben ze standaard op de plank liggen.
Die restaureren voor hun zelf, en hebben het kromme idee achter hun gelaten wat een eventuele waarde is, als leidraad nemen deze lijpo`s de gemiddelde prijzen van Marktplaats, nou heren dan zinkt de moed je in de schoenen als je die kromme gedachten hanteert.

Nou is de hobby van oude bromfietsen wel een aparte hobby, ik heb er erg aan moeten wennen, in de regel bevolkt door paupers, vetkleppers gulpenruikers en idioten die in de regel door zelfverzonnen ziektes en gesponsord door het UWV een graantje mee willen pikken ten tijden van het exploderen van deze toch wel mooi hobby.

Ieder bromfiets merk heeft zo zijn eigen doelgroep en komt vroeg of laat in contact met de handel.
Een voorbeeld: is uw hobby een Royal Nord dan komt u uit bij een woning waar van ze de wielen goed verstopt hebben.
Is uw hobby een Mobylette dan kunt u aan het tuinhekje al zien wat voor handel er in de schuur staat, een huishouden van jan steen met tien fietswrakken en 5 lege kratten bier op het achtererf, een half doorgezakte tuinset maakt het beeld compleet, een vijver met kooikarpers zult u nimmer aantreffen.
Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen, keurig maatschappelijk betrokken mensen, die echt iets met hun hobby hebben, iets moois willen hebben staan, die mensen zal je echter niet zo snel met een bus WD40 in de weer zien gaan om een stuk schroot te conserveren.

Leer eens om een paar centen uit te geven, maak er iets moois van, op de keeper beschouwd gaat het financieel nergens over bij een Mobylette.
Zo lang er met een partij schroot gereden blijft worden kun je niet verwachten dat het merk Mobylette serieus genomen wordt, met een doorleefd exemplaar trek je geen volle zalen, het enthousiasmerend gehalte voor nieuwe aanwas bereik je hiermee het absolute nul punt en blijft de Mobylette zijn plaats behouden in het afvoerputje van de brommer hobby.
Een mens eigen is dat hij zich altijd spiegelt aan zijn omgeving, bedenk dat je Mobylette daar ook deel van uit maakt!

Nogmaals restaureren doe je voor je zelf, gewoon omdat je op iets moois wil rijden, de rest is onzin."

[mobydilz]

Dank voor het ondubbelzinnig verwoorden van een standpunt, dat ik achteraf gezien redelijk had ingeschat.
Ik kan het een heel eind begrijpen, maar zal aan de hand van mijn huidige project duidelijk maken, dat
een waterdicht en perfect ogend project ook z'n zwakten en door te hakken knopen kent die wellicht sommigen
de pet rustig op doet houden. Wordt vervolgd. md

[AGB]

Roest is achteruitgang en achteruitgang moet je niet willen hebben bij je brommer of wat dan ook
Ik zie liever een moby zonder roest en in goede staat dat betekent dat de brommer nog jaren mee kan
Conserveren doe je het beste met verf anders hadden de fabrieken er wel wat anders op gedaan dacht ik

[australman]

Hoi,


Als je zonodig alles als nieuw wilt aan je moby,moet iedereen dat zelf weten,maar noem dat dan geen restaureren want
dat is echt iets heel anders.

Hans

[m.vandervet]

Henk,..je bent weer goed op dreef.

[mobydilz]

Vanochtend had ik een stukje in het vooruitzicht gesteld binnen dit onderwerp.
Het is een mooi voorbeeld van conserveren binnen het kader van een restauratie.
Hoewel het chroom van mijn AV3 flink aangetast was en dus schreeuwde om een een forse aanpak,
was het lakwerk op veel plaatsen nog redelijk. Gelukkig ook ter hoogte van de transfers die weliswaar
niet maagdelijk meer waren (zo dat al bestaat) maar nog heel leesbaar.
Voor mij is het dan geen punt om me niet eens af te vragen of er nog transfers of stickers te krijgen zijn;
Dit conserveer ik punt uit. Afplakken en zwart verven en na het verwijderen van het afplaktape
blanke lak erover.
Zoiets is bijna niet onzichtbaar te doen; elke rechercheur die op de knieën van nabij gaat kijken kan
het zien. Zo ook met de Mobylette-transfers op de zijschermen; dat is handwerk met aluminium-verf.

Tenslotte nog de koplamp, matswerk, een krijgertje binnen het forum. Met poetsen en metaalvernis
ter bescherming monteer ik die. Het contrasteert ietsje met het nieuwe chroom, maar daar kan ik niet
mee zitten.
Het komt wel voor, dat mensen met veeeel poen zo'n restauratie uitbesteden of slechts met schone handen
organiseren, maar dan kies kies ik voor dit compromis, ook al is het geen absolute perfectie. Zie foto
met alweer lakschade bij montage (geel pijltje). . . groeten md

[Harrie]

Leuk gedaan Henk,
Je bent er weer in geslaagd een aantal mooie beeldspraken op te lepelen.
Ik kom bij veel mobylette-liefhebbers over de vloer en ik zou ze niet durven te betitelen als armlastige paupers.
Meestal tref je intelligente sympathieke mensen aan die de techniek van de mobylette wel leuk vinden.
Waarom kiezen ze dan niet voor een bekender merk?
Een goede vriend verwoordde het als volgt: "Je kiest niet het merk, maar het merk kiest jou!"

Maar misschien heb je wel gelijk; het is tenslotte allemaal relatief en vergeleken met het inkomen van een aanstellerige profvoetballer, criminele rapper of bolle tv-presentator, ben ik maar een echte pauper.
Van die onsmakelijke Koikarpers zul je bij mij inderdaad nooit aantreffen.
Je slotzin vond ik inhoudelijk het sterkste.
"Nogmaals restaureren doe je voor je zelf, gewoon omdat je op iets moois wilt rijden, de rest is onzin."
Ik krijg altijd de kriebels als mensen alleen informeren naar de prijs van een oude brommer.
Ga zo door
Harrie

[Harrie]

Het komt wel voor, dat mensen met veeeel poen zo'n restauratie uitbesteden of slechts met schone handen
organiseren, maar dan kies kies ik voor dit compromis, ook al is het geen absolute perfectie. Zie foto
met alweer lakschade bij montage (geel pijltje). . . groeten md

Hallo Mobydilz,
Met het woord perfectie heb ik problemen. Volgens mij bereik je dat pas als je dood bent en je niets meer verkeerd kunt doen.
Het leven is constant compromissen sluiten en keuzes maken. De brommers die vroeger uit de fabriek kwamen waren ook niet perfect.
Belangrijker dan een brommer zijn de verhalen, die er achter schuilen.
Ik vind een onderdeel dat ik zelf heb gemaakt belangrijker dan iets wat ik uiteindelijk op een beurs aantref.
Nog veel plezier toewenst met de voltooiing en het gebruik van die mooie AV3 uit 1950.
Harrie

[Ghost Writer]

Ik kom bij veel mobylette-liefhebbers over de vloer en ik zou ze niet durven te betitelen als armlastige paupers.
Meestal tref je intelligente sympathieke mensen aan die de techniek van de mobylette wel leuk vinden.

Dat is zeker waar Harrie, denk ook niet dat ik alle Mobylette eigenaren of handelaren over één kam scheer.

Bedenk dat we eigenlijk maar tijdelijke beheerder zijn en geen eigenaar van een Mobylette, er komt een moment dat de brommer over gaat in andere handen.
Ook wij zijn maar een passanten. ik doe liever iets moois van de hand, of laat iets na wat mooi is, schroot laat ik gaarne aan andere.

[Harrie]

Hallo Henk,
Deze woorden zouden uit mijn mond kunnen komen. . .
Harrie

[Lolle]

Nou is de hobby van oude bromfietsen wel een aparte hobby, ik heb er erg aan moeten wennen, in de regel bevolkt door paupers, vetkleppers gulpenruikers en idioten die in de regel door zelfverzonnen ziektes en gesponsord door het UWV een graantje mee willen pikken ten tijden van het exploderen van deze toch wel mooi hobby.

Ieder bromfiets merk heeft zo zijn eigen doelgroep en komt vroeg of laat in contact met de handel.
Een voorbeeld: is uw hobby een Royal Nord dan komt u uit bij een woning waar van ze de wielen goed verstopt hebben.
Is uw hobby een Mobylette dan kunt u aan het tuinhekje al zien wat voor handel er in de schuur staat, een huishouden van jan steen met tien fietswrakken en 5 lege kratten bier op het achtererf, een half doorgezakte tuinset maakt het beeld compleet, een vijver met kooikarpers zult u nimmer aantreffen."

Beste Ghost Writer
ik vind deze uitspraken nogal wat. Met deze uitspraken kwetst u de mensen op dit forum door te zegen dat een mobylette leifhebber een 2e rangs burger is. Als er mensen zijn die modaal verdienen en een huishouding moeten runnen, zich niet kunnen permiteren om een dure brommer te kopen en deze helemaal te laten verchromen en poedercoaten, zijn het dus tokkies. Er zijn hier genoeg die een ander gevoel bij mobylette hebben en het niet om de centen gaat. Dit zijn vaak heel gewone mensen die iets met historie van voertuigen hebben. Dat smaken verschillen is prima maar om een hele doelgroep te kwetsen vind ik nogal wat.

De discussie gaat over restaureren of conserveren. Hierbij zou het voldoende zijn om aan te geven dat u voor restaureren bent met voor en nadelen. Ik ken ook rijke stinkerts die niets moeten hebben van restaureren en wel een vijver vol koikarpers hebben.

Dit moest ik even kwijt, Lolle